نوع و مقدار مصرف كربوهيدرات
تحقيقاتی درباره انواع گوناگون كربوهيدرات مثل گلوكز، فروكتوز، ساكاروز، و پليمرهای گلوكز هم تنها و هم به صورت مخلوط مثل: فروكتوز و پليمرهای گلوكز صورت گرفته است. اين كربوهيدرات*ها معمولاً به شكل مايع تهيه مي*شوند، اگرچه كربوهيدرات*هاي جامد هم مورد مطالعه قرار گرفته است. براي اينكه تمام انواع كربوهيدرات بتواند وارد سلول بشود بايد قبلاً به صورت گلوكز تبديل شود و اين بيانگر اين است كه گلوكز بهترين شكل كربوهيدرات مصرفي خواهد بود.
به هر حال، توجهات زيادي روي انتخاب نوع كربوهيدرات مصرفي قبل از مسابقه مبذول گشته است. براي مثال، از اين كربوهيدرات*ها، گلوكز مقدار انسولين بيشتري توليد خواهد كرد و نهايتاً با ترشح انسولين بيشتر، از مقدار توليد فروكتوز كاشته خواهد شد. در نتيجه، انسولين بيش از حد، منجز به واكنش هيپوگليسمي و احساس ضعف*هاي عمومي خواهد گرديد. بعضي از تحقيقات اوليه عنوان كرده*اند كه گلوكز مصرف، سي تا چهل و پنج دقيقه قبيل از ورزش منجر به مصرف اضافي ذخاير گليكوژن عضلاني خواهد شد و ممكن است اجراي ورزش*هاي استقامتي را دچار مشكل نمايد. ولي يافته*هاي جديد در تأييد اين تحقيقات با شكست مواجه شده است.
ملاحظات ديگر روي تأثير كربوهيدرات بر مقدار مايعاتي است كه از معده خارج مي*شود. تحقيقات بيان مي*كند كه پليمرهاي گلوكز، تخليه مايعات معده را به اندازه مقدار مصرف خود گلوكز تحت فشار قرار نمي*دهد، اگرچه بعضي از تحقيقات اخير بيان مي*كند كه چنين اختلافي ممكن است در ورزش*هاي استقامتي اهميت نداشته باشد. دليل ديگر ممكن است افزايش دردهاي شكمي باشد، مثل: اسهال كه باعث تأخير در جذب بعضي از اجزاي كربوهيدرات از امعاي داخلي مي*شود. بعضي از تحقيقات بيان مي*كند كه ميزان شيوع دردهای شكمی زياد احتمالاً به علت جذب آهسته فروكتوز از روده است.
دانستن اين نكته مهم است كه بيشتر مطالعات نشان مي*دهد كه اختلاف ناچيزی بين شكل*هاي گوناگون كربوهيدرات (وقتي كه به طريق مناسبی مصرف بشوند) در توانايي آنها براي جلوگيری از هيپوگليسمی، حه حفظ مصرف مطلوب گلوكز توسط سلول*های عضلانی و براي بهبود عملكرد در مسابقات استقامتی وجود دارد.