بارگیری کربوهیدرات تحت عنوان ذخیرة اضافی گلیکوژن یا فوق جبران گلیکوژن عضلانی نامیده
می شود که سال ها است به عنوان روش پیشرفته خاصی توسط دوندگان استقامت های
طولانی و اسکی بازان استقامتی استفاده می شود، و همچنین ممکن است برای هر ورزشکار
استقامتی دیگری مثل دوچرخه سواران و شناگران هم مفید باشد. با توجه به این نظریة
اساسی روش های آن ذخیرة اضافی کربوهیدرات و یا کربولودینگ برای ورزشکاران سایر
ورزش ها مثل تنیس، هاکی میدانی و فوتبال که ممکن است یک روز در چند بازی شرکت بکنند
یا مسابقات تورنومنتی مناسب باشد.

همان طوری که از نام آن پیدا ست، هدف اصلی ذخیرة کربوهیدرات، افزایش ذخایر
کربوهیدرات سطح زیاد گلیکوژن عضله و کبد در بدن می باشد. تعدیل تمرین ورزشی و رژیم
غذایی، هر دو حایز اهمیت می باشد. اگرچه سال ها است که تکنیک های زیادی مورد استفاه
قرار گرفته است معمولاً روشی که برای قهرمانان استقامتی توصیه می شود، کاهش شدت
تمرین ورزشی در یک هفته قبل از مسابقه است. قبل از مرحلة کاهش شدت تمرین در حدود
هفت تا ده روز قبل از مسابقه، یک ورزشکار استقامتی می تواند به طور معمول یک کار تمرینی
طولانی را انجام دهد، در حالی که یک فوتبالیست ممکن است چندین بازی تمرینی متوالی با
سرعت های متناوب اجرا نماید. ولی تحقیقات تأکید کرده اند که فعالیت های ورزشی نباید کاملاً
قطع شود. در خلال مرحله کاهش شدت تمرین، مقدار اندکی کربوهیدرات مصرف می شود و
بعد، چند روز قبل از مسابقه، برنامه غذایی به رژیم غذایی پرکربوهیدرات تغییر می یابد.
تحقیقات نشان داده اند که چنین روش هایی، هم ذخایر گلیکوژن عضله و هم کبد را افزایش
خواهد داد. بافت برداری عضلانی نشان می دهد که مقدار گلیکوژن در مقایسه با شرایط بدون
ذخیرة اضافی کربوهیدرات، بیشتر از دو برابر افزایش می یابد. این تحقیقات حاکی است که
بارگیری کربوهیدرات اجرای فعالیت ها را در مسابقات استقامتی طولانی افزایش خواهد داد.
همان طوری که کربوهیدرات قبل یا در خلال عملکرد مصرف می شود، بارگیری کربوهیدرات در
ابتدای یک مسابقه استقامتی، کمکی درجهت سریع تر دویدن نخواهد کرد، بلکه در حفظ گام
زدن مطلوب برای مدت زمان طولانی تری قادر خواهد بود به ورزشکار کمک نماید.