بستن کمربند بیش از اینکه جنبه ی مثبت فیزیکی داشته باشد جنبه مثبت روانی دارد.بابستن محکم کمربند به دور کمر ظاهر بدن شکلتر به نظر می رسدوبه همین خاطر جدیت بیشتری درانجام تمرین حاصل می شود کمربند همچنین یک احساس سفتی واستواری بیشتر در کمر می نماید وبدین ترتیب به نظر می رسد که از کمر در هنگام تمرین بیشتر محافظت می شود اما آیا واقعا اینگونه است؟در ادامه چند دلیل آورده شده که نشان میدهد بستن دائم کمربند در تمرین چندان هم خوب نیست.1بستن کمربند به دلیل وارد کردن فشار داخلی شکمی بیش از حد باعث ضعیفتر شدن عضلات تنه می گردد در تلاش به منظور پیش گیری از این مشکل بدن ممکن است با وارد کردن نیرو به شکم و عضلات کمری درصد ریلکس کردن (شل کردن )آنهادرحین بلند کردن وزنه برآید که همین امر به مرور زمان باعث ضعیفتر شدن آن ناحیه وبروز مشکلات کمری میشود.2بستن کمربند می تواند منجر به وخیم تر شدن امراض مربوط به دیسک کمر به وسیله محدود ساختن حرکات طبیعی ستون فقرات می گردد.3بستن کمربند به دلیل وارد کردن فشار به ناحیه تحتانی شکم .احتمال برهم خوردن ژست بدن رادر پی دارد همین امر فرد را مجبور میسازد که نفس کشیدن را محدود به بخش فوقانی سینه کند وباعث سردردهای فشاری وبروز مشکل درد دیسک فوقانی کمر گردد.4بستن کمربند باعث ایجاد اختلال در بیومکانیک ستون فقرات به خصوص در هنگام اجرای حرکت چرخشی می شود همین امر میتواند منجر به ضعیفتر شدن یکسری عضلات کوچک و عضلات متعادل کننده ستون فقرات گردد ودر نتیجه باعث کمر درد وحتی پوکی استخوان می شود.
با داشتن این اطلاعات در ذهن توصیه میشود که از بستن کمر بند به صورت دائمی در هنگام تمرین خوداری کنید.تنها زمانی که می بایست از کمربند استفاده کنید در موقع اجرای ست های سنگین حرکاتی از قبیل اسکوات زیربغل هالترخم ددلیفت پرس سرشانه با هالتر واین قبیل حرکات است ودر سایر موارد و حرکات به بدن اجازه دهید تا خودش تعادلش را حفظ کند.