بیت*الله عباسپور جوان کم حرف و خوش اخلاق پرورش*اندام ایران امسال به عنوان بدنساز برتر سال 87 انتخاب شد. عنوانی که برای قهرمانی*ها و اخلاق او شاید کمی کوچک باشد. متولد 20/12/56 در بیجار کردستان می*باشد. او به همراه خانواده سال 1359 به علت جنگ به ماهدشت کرج مهاجرت کردند. بدنسازی که در سال*های گذشته در اوزان مختلف مقام*های برجسته*ای را کسب کرده کمتر از خودش تعریف می*کند و معقتد است انسان باید کمتر ادعا کند و بیشتر مرد عمل باشد.
بیت*الله بدون پشتوانه مالی و اسپانسر توانسته مدال*های رنگارنگ آسیایی و جهانی را برای ایران کسب کند. پیشنهادات زیادی از سوی کشورهای اروپایی و امریکایی به بیت*الله شده ولی وقتی دلیل رد این پیشنهادات را جویا می*شویم برق غیرت ایرانی را در چشمهای او می*بینیم. خوشحال شدیم فرصت دوباره*ای دست داد با بیت*الله گفتگویی داشته باشیم که در زیر می*خوانید:
*اولین قهرمانی که با شنیدن خبر آن خیلی خوشحال شدی چه زمانی بود؟
- سال 2003 مسابقات جهانی هندوستان خیلی به* دلم چسبید. تازه درسم تمام شده بود و مشکل اخذ پاسپورت داشتم. تیمسار صادقی خیلی کمک کرد. آن سال با امیر بیات رفتیم. فدراسیونی وجود نداشت و خیلی از دوستان با تهمت دوپینگ سعی داشتند مانع از رفتن من شوند. جالب است بدانید مطمئن بودم که اول می*شوم. حتی وقتی روی سکو چهارم شدم تا موقع اعلام جواب تست دوپینگ صبرکردم و مطمئن بودم اول می*شوم امیر بیات شاهد این ماجرا بود. تا اینکه یک روز صبح آقای زندی با من تماس گرفت و گفت که اول شدم.
* برخلاف اکثر بدنسازان که در یک وزن باقی می*مانند همواره در حال افزایش وزن مسابقه هستی. چرا؟
- من همیشه نقاط ضعف خودم را برطرف می*کنم. تلاسم برای حرفه*ای شدن در این رشته است و به این دلایل وزن عضلانی*ام را بالا می*برم. البته سعی می*کنم که طوری وزن و حجمم را بالا ببرم که بتوانم همواره قهرمان شوم. تا به حال در 3 وزن مختلف 3 مدال طلا کسب کرده*ام و از این اتفاق و رکورد خیلی خوشحالم. وقتی تمرین اصولی و تغذیه مناسب داشته باشی این امر باعث افزایش عضلات می*شود بنابراین طبیعی است که من همواره رو به پیشرفت باشم و وزن عضلانی بیشتری ایجاد کنم.
* در این مدت از کشورهای دیگر پیشنهادی داشتی؟
- بله سال 2003 از نیوزلند و هند، سال 2005 از امریکا و ایتالیا و سال 2007 از امریکا و آلمان پیشنهاد داشتم.
* چه شد که پیشنهاد کشورهای دیگر را رد کردی؟
- من ایرانی*ام و غیرت ایرانی دارم. درست است که پولدار نیستم ولی محتاج نیستم که پرچم کشورم را به ذرق و برق دیگر کشورها بفروشم و تا وقتی که بتوانم برای ایران و مردم ایران افتخار کسب می*کنم. برای حفظ نام کشور جمهوری اسلامی ایران خون*هایی زیادی داده شد من کی هستم که به خاطر مبالغ ریالی غیرت ایرانی را لکه*دار کنم.
*سال 87 را چگونه سپری کردی؟
- هدف اصلی من در سال 87 مسابقات جهانی بود به همین خاطر در آسیایی در یک وزن بالاتر مسابقه دادم. به آقای پورعلی فرد قول قهرمانی دادم البته اطمینان داشتم که قهرمان می*شوم و این اطمینان را به حساب شناخت بگذارید نه غرور.
امسال سال خوبی برای من بود چون خدا به من و خانواده*ام یک فرزند دختر (حنانه) داد که الان 3 ماهه است. سال خوبی بود باید از همسرم تشکر ویژه*ای داشته باشم که 50 درصد این مدال*ها حق اوست. چرا که او مشوق اصلی من برای شرکت در مسابقات است.
* باشگاه، ماشین، خانه، درآمد؟
- باشگاه شخصی ندارم چون پشتوانه ندارم تلاش می*کنم که باشگاه داشته باشم ولی برای من خیلی سخت است. خانه ندارم و مستأجر هستم، ماشینم ورنا است قبلا پژو 405 داشتم ولی ورنا بهتر است. امسال 12 میلیون تومان هزینه کردم تا در مسابقات جهانی و آسیایی شرکت کنم البته یک میلیون و دویست هزار تومان هدیه ریاست جمهوری دریافت کردم که 10 درصد از آن به خاطر مالیات کسر شد.
* مربیگری می*کنی؟
- امیدوارم بتوانم مربی خوبی باشم و تلاش می*کنم برای ورزشکاران موثر باشم امسال تلاش کردم به مجتبی نوترکی، مرتضی روشن ضمیر، میلاد مسکوک و حسن رهنمائیان کمک کنم و فکر می*کنم تا حدی تاثیر گذار بودم.
* حرف آخر؟
- تشکر می*کنم از کسانیکه مرا به عنوان ورزشکار برتر 87 اعلام کردند افراد دیگر هستند که لایق این عنوان باشند و این لطف دوستان را می*رساند. امیدوارم بتوانم با کسب عناوین پی*در پی جایگاه این ورزش را بالاتر ببرم.
در نهایت عشق من و هدف من یک وظیفه است برای ایران ، مردم ایران و شهدا. امیدوارم بتوانم وظیفه*ام را درست انجام دهم.