● گلوتامین چیست؟
ما می*دانیم که آمینواسیدها، بلوک*های سازنده پروتئین هستند و .....

گلوتامین چیست؟
ما می*دانیم که آمینواسیدها، بلوک*های سازنده پروتئین هستند و بهترین منابع پروتئینی آنهائی هستند که حاوی بالاترین درصد آمینواسیدهای ضروری هستند. به* خاطر داشته باشید که آمینواسیدهای ضروری آن*دسته از آمینواسیدها هستند که می*بایست آنها را از طریق رژیم غذائی دریافت کنید. با این تفاسیر گلوتامین یک آمینواسید ضروری مشروط در نظر گرفته می*شود. پیش خودتان فکر می*کنید این دیگر چه تعبیری دارد؟
گلوتامین (نه کربوهیدرات یا چربی) یک منبع سوخت ارجح برای سلول*های با توانائی تقسیم سریع مثل سلو*های روده*ای و لیمفوسایتس (یک سلول سفید خون) است این گذشته این آمینواسید هم فن حریف به*عنوان عمل*کننده نیتروژن و پیش درآمد برای ماکروموکل*ها (برای مثال: پروتئین*ها و نوککیک*اسید) در توازن، پایه اسیدی نقش دارد. تحت شرایط خاصی (مثل ایسترهای کاتابولیک)

ممکن است گلوتامین به*عنوان بخشی از رژزم غذائی مورد نیاز باشد.



گلوتامین به*صورت تقریبی حدود
۶۱درصد آمینواسید موجود عضلات اسکلتی را تشکیل می
*دهد. اتلاف گلوتامین عضله را می*توان به*عنوان یک اعلان برای کاتابولیسم (تخریب) عضله دانست. ● آیا گلوتامین بر روی سیستم ایمنی تأثیر دارد؟
این یکی از آن حوزه*هائی است که در مورد گلوتامین تحقیقات بی*شماری صورت گرفته که با این وجود هنوز در آن سردرگمی مشاهده می*شود. ورزش*هائی با فعالیت بدنی زیاد نشان داده که موجب کاهش سطح گلوتامین موجود در خون می*شود. به خاطر داشته باشید که این گلوتامین است که منحصراً به وسیله سلول*های سیستم ایمنی مورد استفاده قرار می*گیرد. در تئوری به*نظر می*رسد که پائین بودن سطح گلوتامین می*تواند تأثیر منفی بر روی سیستم ایمنی بدن بگذارد.
با این وجود در تحقیقی که اخیر انجام گرفت مشخص شد که مکمک گلوتامین هیچ تأثیری بر روی متابولیسم لیمفوسایت*ها (یک نوع* سلول سفید خون) در موش*های آزمایشگاهی ورزیده نداشت.




به*رغم شواهدی دوپهلو از گلوتامین، این*جاست که چرا من فکر می*کنم مکمل کردن گلوتامین در جهت کمک به سیستم ایمنی بدن با ارزش است. درست است که این*طور به*نظر می*رسد که مکمل کردن گلوتامین به تنهائی تأثیری بر روی سیستم ایمنی بدن ندارد، این مسئله به این واقعیت ارتباط دارد که سیستم ایمنی بدن گلوتامین را از جاهای مختلف عضلات اسکلتی بدن قرض می*گیرد که به لحاظ بقاء بدن این کار اهمیت بیشتری دارد.
کدام*یک بهتر است داشتن سیستم ایمنی، بدن سلامت یا عضلات بزرگ؟ می*دانم که این جمله برای دوستان بدنساز کُفرآمیز جلوه می*کند، اما باید قبول کرد که حفظ عملکرد سیستم ایمنی بدن از اهمیت بیشتری برخوردار است.
منظور من این است که تا به حال چند نفر از انسان*ها به دلیل کوچک بودن عضلاتشان مرده*اند؟ بنابراین علت نیاز ما به رساندن گلوتامین به بدن واقعاً در حفظ عضله و جلوگیری از استفاده سیستم ایمنی بدن از ذخایر گلوتامین عضلانی می*باشد.



● چه*طور گلوتامین حجم عضله را افزایش می*دهد؟
شاید از قابلیت* گلوتامین در حفظ توده عضلانی در مواقع استرس بتوان به*عنوان بهترین شاخصه* آن نام برد.
برای نمونه در دوران پس از جراحی کامل تعویض لگن مکمل کردن گلوتامین در تغذیه از طریق سرم (تورگی)، منجر به کاهش از دست رفتن آمینواسیدها از عضلات اسکلتی شد. مکمل کردن گلوتامین هم چنین کمک می*کند به این*که از هدر رفتن نیتروژن (یا همان پروتئین) در بیمارانی که با خواست خود تن به جراحی شکم داده*اند جلوگیری شود. در مجموع شواهد قوی وجود دارد که نشان می*دهد حفظ سطح بالای گلوتامین تأثیر خود را با پیشگیری از هدر رفتن یک نوع پروتئین مشخص به نام میوسین اعمال می*کند. پروتئین (MHC (myosim heavy chain یک پروتئین مهم عضلات اسکلتی است که تعیین*کننده خاصیت انقباضی آنها به شمار می*آید.


این همان مشخصه*ای است که دانشمندان از آن به*عنوان عضلات با فیبرهای سرعتی (زودانقباض) یاد می*کنند، پس در صورت داشتن نوع سریع MHC درصد فیبرهای سرعتی در فرد بیشتر و در صورت داشتن نوع کُند MHC درصد فیبرهای استقامتی در فرد بیشتر می*باشد. بدین*ترتیب مسلماً هیچ*یک از شما دوست ندارید که یک چنین پروتئین باارزشی را از دست بدهید. حال معلوم شد که استرسی که بر بدن پس از یک جراحی سنگین وارد می*شود بسیار زیاد است.
تمرینات با وزنه سنگین نیز استرس قابل توجهی را بر روی بدن وارد می*سازد. بنابراین با وجودی که جراحی و تمرینات با وزنه در شکل ظاهری به یکدیگر شباهت دارند، ولی در نحوه تحریک با هم کاملاً متفاوت هستند. شاید به*نظر ممکن و شدنی برسد که از اصول فیزیولوژیکی مشابه برای مقابله با این تغییرات فیزیکی بدن استفاده کرد. بنابراین در هر دو مورد مکمل کردن گلوتامین به*منظور جلوگیری از هدر رفتن پروتئین عضله عقلانی به*نظر می*رسد.



● آیا گلوتامین بر روی متابولیسم قند تأثیرگذار است؟
تأثیر گلوتامین بر روی متابولیسم گلوکز (قند) یکی از آن تأثیرات گلوتامین است که در نشریات بدنسازی به آنها بهائی داده نشده است. در حقیقت در یک تحقیقی که اخیراً در دانشگاه روچستر صورت گرفت، اهمیت گلوتامین به*عنوان یک تنظیم*کننده در پروسه گلیکوجنسیز (شکل*گیری گلوکز) معلوم گردید. در نمونه*های انسانی مورد آزمایش دانشمندان پی بردند که تزریق گلوتامین در نهایت تبدیل گلوتامین به گلوکز را در بر داشت. این جواب بدون هیچ تغییری در انسولین و گلیکاگون که در دو هورمون اصلی در پائین آوردن سطح گلوکز هستند به*دست آمد.
به*نظر می*رسد تبدیل گلوتامین به گلوکز در این حالت در مقایسه با کبد که عمده*ترین تنظیم*کننده تولید گلوکز در بدن به شمار می*آید بیشتر در کلیه*ها اتفاق می*افتد.



● بنابراین تأثیر آن بر روی بدنسازها به چه شکل خواهد بود؟
برای نمونه گلوتامین می*تواند بر روی میزان چربی*سوزی یک بدنساز در حال رژیم*گیری برای شرکت در مسابقه تأثیر بگذارد. بخشی از مشکل در رژیم برای کاهش درصد چربی بدن ارتباط دارد با تنظیم دقیق هورمون*هائی هم*چون گلیکاگون و انسولین.
به*طور معمول ما خواستار به حداقل*رسانی سطح ترشح انسولین به*منظور جلوگیری از ذخیره چربی در داخل بافت*های ادی*پوز (سلول*های چربی) هستیم. البته مشکل این کار این است که گلوکز یا کربوهیدرات دریافتی در سطح پائین می*تواند به خودی خود منجر به تجزیه سلول*ها شود و از آن*جائی که گلوکز به*عنوان یک ماده با تأثیر حفظ کنندگی پروتئین است، این*جا است که گلوتامین وارد میدان می*شود. گلوتامین خودش می*تواند به گلوکز تبدیل شود. این بسیار خوب است چون گلوکز می*تواند به*عنوان سوخت به مغز فرستاده شود (همان*طور که می*دانید مغز یکی از ارگان*های اصلی مصرف*کننده گلوکز در بدن به شمار می*آید) و بدین*ترتیب فرد احساس بی*قراری و تندمزاجی نکند. ضمن این*که می*تواند مقداری از حجم عضلانی که به سختی به*دست آمده را نیز حفظ کند و از آن*جائی که تبدیل گلوتامین به گلوکز باعث افزایش سطح انسولین نمی*شود، بنابراین دیگر از تأثیر لیپوژنیکی (چربی*سازی) که انسولین تولید می*کند خبری نخواهد بود. بنابراین در حال رژیم گرفتن و کاهش مرتب میزان کالری دریافتی برای شرکت در مسابقه بدنسازی هستید پس تکیه کردن بر روی میزان مشخصی از گلوتامین در رژیم غذائی روزانه یک* کار بسیار عقلانی به حساب می*آید.
● آیا گلوتامین به تنظیم وزن بدن کمک می*کند؟
بله. در آزمایشی که بر روی موش*های آزمایشگاهی به عمل آمد آنها به وسیله یک رژیم غذائی پرچرب تغذیه شدند. سپس معلوم شد که مکمل گلوتامین و آمینواسید و الینین (alanine) به رژیم غذائی پرچرب این موجودات در قیاس با گروهی که تنها از غذای پرچرب پیروی می*کردند، افزایش وزن کمتری مشاهده شد.